Orange
Sıcak Sıcak
Orange
İsim: Orange, orange（オレンジ）
Tür: Bilim Kurgu, Drama, Romantizm, Shoujo
Yayınlanma Tarihi: 03.07.2016
Kaynak: Manga
Yönetmen: Hamasaki Hiroshi
Senarist: Kakihara Yuuko
Başlıca Seiyuular: Kanazawa Hana (Takamiya Naho), Yamashita Seiichirou (Naruse Kakeru), Furukawa Makoto (Suwa Hiroko), Takamori Natsumi (Murasaka Azusa), Okitsu Kazuyuki (Hagita Saku), Kinugawa Rika (Chino Takako)
Firma/Stüdyo: Telecom Animation Film
Müzik: Tsutsumi Hiroaki
Açılış: Hikari no Hahen (光の破片) – Yu Takahashi
Kapanış: Mirai (未来) – Kobukuro
Takano Ichigo’yu Yumemiru Taiyou isimli mangasıyla tanımıştım. Orange’ı okumaya başladığım ilk anlarda ise mangakasının aynı kişi olduğunu bilmediğim bu eserin, beklediğimin aksine doğru yerde doğru noktaya değinerek sıradan bir shoujodan bir nebze olsun uzaklaştığının farkına vardım. Sürükleyiciliğini kendi adıma dram yönüyle kazandığını düşündüğüm bu mangayı pek sevdim ben. İtiraf edeyim, zaten okuduğundan/izlediğinden kolay etkilenen biri olduğumdan ötürü, bahsettiğim bu yönü sebebiyle Orange’ı okurken sulugözlülüğüme sık sık yenildim; kimi zaman da gerçekleşen olaylar karşısında gülümsemeden edemedim. İşte bende yarattığı hisleri bu şekilde ifade edebildiğim bir shoujonun, animeye uyarlanacağı haberini aldığımda da ne kadar sevindiğimi siz tahmin edersiniz. Seri başladığında izlemeyi ertelersem ne kadar pişman olacağımı da…
Pişman olacağım demişken… Pişmanlık, yaşamlarımızda bizleri geleceğe bakmaktan alıkoyan şeyler listesinin üst sıralarında ve hayat akıp giderken ya onunla yaşamayı öğrenmemiz ya da bir noktada onu geride bırakıp hayatımıza devam etmemiz gerekiyor. Bu konuda Orange’ı özel yapan şey, bu nahoş duyguyu kalbimizden silip atmamıza fırsat verecek sihirli bir dokunuş için arzu duyan bizlerin merakını, “Eğer geçmişteki kendine bir mektup yazıp ona şimdiki pişmanlıklarının önüne geçebilme fırsatı verseydin olaylar nasıl değişirdi?” sorusuna yanıt vererek giderecek olması. İşte Orange, lise ikinci sınıftaki ilk gününün sabahında 26 yaşındaki kendisinden, önündeki bir yıl boyunca yaşayacaklarının ve eğer doğru kararı vermezse pişman olacaklarının yazılı olduğu bir mektup alan 16 yaşındaki Naho’nun hikayesini bizlere taşıyor.
Ne zaman gömüldüğü belli olmayan bir zaman kapsülünün açılma sahnesiyle başlayan ilk bölümde, bizi selamlayan 26 yaşındaki Naho’nun “Şimdi 26 yaşına bastım, pişman olduğum pek çok şey var.” sözlerini duyuyoruz. Daha yetişkin Naho’nun pişman olduğu şeyler ne diye düşünmeye fırsat bulamadan, Bakuman.‘dan tanıyabileceğiniz Takahashi Yu‘nın seslendirdiği, benim ise kapanışta çalan ve “İşte bu!” dedirten Kobukuro‘nun Mirai isimli parçasının yanında sönük kaldığını düşündüğüm açılış şarkısına geçiyoruz. Şarkı ardından ise 10 yıl geri gidiyor; hayatında ilk defa uyuyakalan ve okula gecikmemek için apar topar evden çıkarken üzerinde kendi isminin yazılı olduğu esrarengiz bir mektup bulan 16 yaşındaki Naho’yu görüyoruz. Naho bulduğu mektupla birlikte aceleyle evinden çıkıyor ve ancak dersin başlamasından önce mektuba göz atma fırsatı buluyor. Mektup şöyle başlıyor:
Takamiya Naho’ya,
Lise 2. sınıftaki ben. Nasılsın?
Bu mektubu sana 10 yıl sonrasından yazıyorum.
Mektubu lisedeki sana yazmamın sebebi ne?
Çünkü benim için büyük bir iyilik yapman gerek.
Bu mektupta sana, ileride yaşanacak olayları ve benim hatalarımı tekrar etmemen için yapman gereken seçimleri sırasıyla yazacağım.
Naho okumaya devam ettikçe daha çok şaşırıyor çünkü mektupta alarm kurmayı unutması sebebiyle hayatında ilk defa uyuyakalacağı, sınıflarına Tokyo’dan Naruse Kakeru isimli yeni bir öğrencinin nakil olacağı ve Kakeru’nun onun yanına oturacağına kadar her şey yazıyor ve işin enteresan tarafı öğretmeninin sınıfa getirdiği öğrenci aynı mektupta olduğu gibi Tokyo’dan geliyor, kendini o isimle tanıtıyor ve Naho’nun yanına oturuyor. Mektup, Naho’dan o gün için son bir şey istiyor, “Kakeru, okuldan beraber dönme teklifinizi reddedecek. Bugün onu sizinle dönmek için davet etmemeni istediğim tek gün. Ciddiyim.” Ancak daha Naho bu kısmı okumadan Kakeru kendini Suwa, Azu, Hagita ve Chino dörtlüsünün ortasında buluyor. Kakeru pes edip davetlerini kabul ettiğinde ise ne yapacağı hakkında en ufak fikri olmayan Naho için söyleyecek söz kalmıyor.Bölüm grubun okuldan eve dönüşündeki keyifli sohbetleriyle devam ediyor ve gün sona eriyor ama Kakeru ertesi günden itibaren bir süreliğine okula gelmiyor. Tabii ki serinin gizemine ve bu gizem ile Naho’nun pişmanlığı arasındaki bağlantının ne olduğuna yönelik sorular burada da kafalarda beliriyor.
Seri, shoujo etiketi taşımasına ve bizlere bölümün kalanında klasik shoujo senaryolarından kesitler takdim etmesine rağmen mangayı okurken de kafamda oluşan hikayenin türünden farklılık taşıdığı fikrini üzerimden atamıyorum doğrusu. Bunun sebebi, önümde uzanan yolun beni beklediğim yumuşak inişe değil; düştüğümde canımı acıtacak bir yamaca tırmandırdığı hissi sanıyorum, günlük güneşlik bir öyküye girişmediğimi daha bir şeylerin en başından kafama kazıyor işte bu his. Aslında belki de bu yüzden, Orange’ın senaryosunda keyifli bulduğum kısım ileride yaşanacak muhtemel romantizmden ziyade böylesine garip bir mektupla karşı karşıya kalmış liseli bir genç kızın tedirginliklerine, mektupta yazanlar için duyduğu endişelere, içinde yaşadığı çelişkilerine ve özellikle de onun kadar utangaç birinin kendi kabuğundan çıkıp onun için değerli bir başkası için mücadele etmeye çalıştığına şahit olmak. Zaten bölümün sonunda, Naho’nun mektuba son göz atışı sırasında ekranda beliren satırlar, mangada okuduğum esnada içimi neden olduğunu anlatamadığım bir üzüntüyle dolduran ve de serinin hüzünlü kısmına açılan ilk kapı sayılabilir. Serinin yönetmen koltuğunda oturan isim ise daha önce hiçbir shoujo animenin kadrosunda yer almasa da kurgu yönünden sağlam seriler denince akla ilk gelen yapımlardan Steins;Gate’in yönetmeni Hamasaki Hiroshi, haliyle üzerinde bilim kurgu etiketini taşıyan bir seri için bu yetenekli ismin çok kötü bir seçenek olmadığı kesin.
Animenin animasyonlarına gelirsek, ilk bakışta kendimi, karakterlerin anlık olarak neredeyse grotesk diyebileceğim, shoujo atmosferinden uzak ve zaman zaman korkunç bir hale bürünen surat ifadelerine alışmanın zor olacağını düşünürken buldum. Özellikle Azusa’nın sahnelerinde dikkatimi çeken bu durumu bölümün ilerleyen dakikalarında ise kabullendim. Arka planların doğal çizgisinde ise eleştirilecek bir yan yok, bunun yanında Telecom Animation Film’in oldukça çeşitli bir tarz izlediğini söyleyebilirim ki karakterlere ait hareketli animasyonlar yerine saniyelik görseller ve karşıma çıktığında neredeyse Monogatari animelerinin stüdyosu Shaft yapmış dedirten harita üzerinde çizilmiş saniyelik görüntüler biraz uyumsuzdu ama bu beklenmedik detaylar da animasyona farklı bir hava katıyordu.
Seriye artı katan noktalardan sayabileceğim karakterlere baktığımızda ise bölüm her ne kadar daha çok Naho ve Kakeru’ya odaklansa da kendi aralarında gülüp oynayan bir grup gencin ve aralarındaki arkadaşlığın -en azından ne kadar yakın olduklarının- çok güzel yansıtıldığı kanaatindeyim. Kanazawa Hana’nın ana karakter için ideal olduğunu söylememe gerek yok sanırım ki yumuşak sesiyle sessiz sakin ve utangaç ana karakterimize çok güzel hayat vermiş. Kakeru’nun sesi Yamashita Seiichirou ise karakterine rahatlatıcı, güven verici ama gizemli bir hava katma konusunda oldukça başarılı.
Orange, mangasının tamamlanmış olması sebebiyle on üç bölümde konusunu güzelce işleyip tatmin edici bir kapanış yapabilecek gibi duruyor ki bu da shoujo manga adaptasyonlarının genelinde karşımıza çıkan, izleyicilerini tatmin edebilecek kadar ilerleme kaydedemeden hikayeyi yarıda kesme sorunu konusunda endişe etmemize gerek olmadığını gösteriyor. Serinin beklediğim yaz animeleri içinde önemli bir yere sahip olduğu bir gerçek ve ben de Naho’nun bu macerasında ona sonuna kadar eşlik etmeyi planlıyorum. Benim gibi seriyi izleyeceklerden iseniz, size de sezon boyunca ilk bölümün sonunda olduğu gibi etki yaratan ufak anların anlamını yitirmesine sebebiyet verecek her türlü spoilerdan kaçınmanızı öneriyorum. Özellikle mangayı okumadan animeye geçiş yapanların bu şekilde alacağı keyif kat be kat artacaktır eminim.
https://www.youtube.com/watch?v=AlYzk47xaVg
https://www.youtube.com/watch?v=w1X-HfsHh08